Miłość w czasach wojny… bohaterzy XIV edycji Tropem Wilczym wiele razem przeszli.
Mjr Zygmunt Szendzielarz „Łupaszka”
ur. 12 III 1910 r. w Stryju, w wielodzietnej rodzinie urzędnika kolejowego. Oficer służby stałej WP, jako dowódca 2 szwadronu 4 pułku ułanów Zaniemeńskich uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 r. (za którą został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari). W konspiracji ZWZ-AK na terenie Wilna, od końca sierpnia 1943 r. dowodził oddziałem partyzanckim – 5 Brygadą Wileńską AK. Dowodził w szeregu zwycięskich walk z niemieckimi siłami okupacyjnymi i wrogą partyzantką sowiecką. W warunkach nowej, sowieckiej okupacji, odtworzył 5 Brygadę AK i dowodził nią na terenach rozciągających się od Białostocczyzny po Bory Tucholskie. Był to jeden z najwybitniejszych dowódców niepodległościowej, antykomunistycznej partyzantki. Został zamordowany 8 II 1951 r. w więzieniu MBP przy ul. Rakowieckiej w Warszawie.
Lidia Lwow Eberle, „Lala”
ur 1920, córka rosyjskiego agronoma, w okresie przedwojennym – nauczycielka, od 1943 roku wstąpiła w szeregi partyzanckie AK a następnie jako sanitariuszka zasiliła V Brygadę Wileńską AK, jako podkomendna majora Łupaszki brała udział w wielu walkach z Niemcami i sowiecką partyzantką, w jednej z walk została ranna, uzyskała stopień podporucznika
Po śmierci żony Zygmunta Szendzielarza /Łupaszki – została jego towarzyszką życia, aresztowana wraz z nim w 1950 roku otrzymała wyrok dożywocia, major Łupaszka został skazany na śmierć i wyrok ten wykonano,
Na mocy amnestii wyszła na wolność w 1956 roku, rozpoczęła studia archeologiczne, działała w stowarzyszeniach kombatanckich przez resztę życia walcząc o upamiętnianie bohaterskich postaw Żołnierzy Wyklętych, była też malarką, zmarła w 2020 roku.
Lidię Lwow i Majora Zygmunta Szendzielarza „Łupaszkę” pochwycono w obławie 30 czerwca 1948 r. niedaleko Jordanowa na Podhalu. 8 lutego 2026 minie 78 lat od śmierci Zygmunta Szendzielarza, który zginął w wyniku mordu sądowego. Lidia Lwow (po mężu Eberle) zmarła 5 stycznia 2021 roku w wieku 100 lat.